Çocuklarda depresyon, hem küçük çocukların hem de ergenlerin küçük ama önemli bir bölümünü etkileyen bir duygudurum bozukluğu. Gençlerin yüzde 8 kadarı ve ergenlik çağındaki gençlerin yüzde 2’si bu durumdan etkileniyor.
Depresyon terimi, üzüntüden başlayıp majör depresyon veya bipolar hastalık (manik-depresif hastalık) ile biten geniş bir zihinsel durum yelpazesine yayılabiliyor.
Risk grupları ve semptomlar
Depresyon riski altındaki çocuklar bazı ortak faktörleri paylaşırlar – örneğin, ailede depresyon öyküsü ve okulda tatmin edici olmayan başarı profili. Depresyon teşhisini düşündüren semptomlar, ayrı ayrı alındığında belirsiz ve sonuçsuzdur, ancak bir araya getirildiğinde resme uymaktadır.
Uzmanlara göre, bunlar şunları içeriyor:
- Umutsuzluk ve boşluk duyguları
- Çaresizlik ve suçluluk duyguları veya düşük benlik imajı
- Okul veya oyunlara olan ilginin azalması da dâhil olmak üzere, daha önce ilgi çekici faaliyetlere olan ilginin kesilmesi
- Düşük enerji veya kalıcı yorgunluk
- Kardeşler ve arkadaşlarla sinirlilik ve kavga
- Küçük çocuklar söz konusu olduğunda ebeveynlere sarılmak
- Yatak ıslatma
- Bir ebeveynin ölümü gibi gerçekçi olmayan endişeler
- Uykusuzluk veya aşırı uyku
- Yeme bozuklukları veya yeme düzeninde değişiklikler
- İntihar ve ölüm düşünceleri
- Karın ağrısı , baş ağrısı ve organik bir neden olmaksızın diğer ağrılar dahil olmak üzere ve başarıyla tedavi edilemeyen çeşitli fiziksel semptomlar
Uzmanlara göre, bir kişinin depresyona girmesi için bu listedeki tüm semptomların mevcut olması gerekmiyor. Semptomlar kesin bir tanı koymasa bile, önemli ölçüde mevcut olsa bile, kişi depresyondan muzdarip olabilir ve uygun tedaviden faydalanmalı.
Teşhis nasıl olmalı?
Bir çocuğa depresyon teşhisi konmadan önce, tam bir değerlendirme yapmak ve durum için herhangi bir fiziksel nedeni dışlamak çok önemli. Organik ve fiziksel nedenler ortadan kaldırıldıktan sonra, çocuk, klinisyene tüm değerli bilgileri ortaya çıkarmak için yapılandırılmış bir model izleyerek tam bir görüşmeden geçmeli. Bu şekilde ortaya konan semptomlar, depresyon kriterlerini karşılamak için standartlaştırılmış bir kontrol listesi kullanılarak değerlendirilmeli.
Depresyon olarak nitelendirilebilmesi için semptomların en az iki hafta boyunca mevcut olması gerekir. Depresif gençler, okulda yaramazlık ve kendine acıma dışında sinirlilik ve olumsuz davranışlar gösterebilir. Depresif semptomları olan gençlerin, hamilelik veya kürtaj gibi fiziksel nedenlerin yanı sıra, bulimia veya anoreksiya nevroza (yeme bozukluğu) uyuşturucu bağımlılığı veya anksiyete gibi başka rahatsızlıklara da sahip olabileceğini unutmamak önemli.
Depresyonda olan çocuklar genellikle yardım istemeleri gerektiğini bilmezler, yardıma ihtiyaçları olduğuna inanmazlar veya kendilerine yardım edilebileceğini düşünmezler. Ebeveynlerin, birkaç gün veya hafta içinde geçmeyen depresyon semptomlarına karşı uyanık ve duyarlı olmaları ve gerekli şekilde değerlendirilip tedavi edildiklerinden emin olmaları gerekir.
