Ara sıra küçük stres patlamaları faydalı olabilir, bu da bizi daha sonra stresi daha iyi yönetebilmemizi sağlar ve stresli duruma tepki olarak proaktif olmamıza neden olur. Bununla birlikte, uzun süreli, olumsuz stres deneyimleri, yaşamın ilerleyen dönemlerinde bir dizi sağlık sorununa ve fiziksel kısıtlamalara neden olabilir. Uzmanların dikkat çektiği, fiziksel belirtileri tanımlamamıza ve onları nasıl önleyebileceğimize dair tavsiyeler şöyle:

Beyin yaşlanması

Stresin beyni dört yıl yaşlandırabileceği geçtiğimiz yıllarda manşetlerdeydi. Hafıza ve düşünme üzerindeki zayıf etkilerin, artan inflamasyon stres nedenlerinden kaynaklandığı ve bunun da bunama geliştirme şansı

nı artırabileceği düşünülüyor. “Kronik stres, Alzheimer hastalığının gelişimi ile de ilişkilendirilmiş – normal stres tepkisinin uzun süreli aktivasyonunun beyne fiziksel olarak zarar verdiği bulunmuş.”

Önleme: Stresli şeylerin başınıza gelmesini engelleyemeseniz de, bu stresin etkilerini azaltmak için adımlar atabilirsiniz. “Anti-depresanlar ve fiziksel aktivitenin hipokampusu iyileştirdiği bulundu. Bu önemli, çünkü hipokampus kronik strese maruz kaldığında ve Alzheimer vakalarında tipik olarak küçülür. Bu nedenle, yapmak isteyeceğiniz son şey olsa bile, stresli yaşam olayları karşısında aktif kalmaya çalışın. Hala başa

çıkmakta zorlanıyorsanız, sizi terapiye sevk edebilecek veya ilaç yazabilecek olan doktorunuza görünün.

Mücadeleyi bırakmak

Zihinsel sağlığınıza zarar vermenin yanı sıra, stres sizi hastalıklara yakalanmaya daha yatkın hale getirebilir. “Soğuk algınlığından daha uğursuz bir şeye kadar her şey olabilir. İlk etapta birine maruz kalmanız gerekiyor, ancak stres bağışıklık sisteminizin savunmasını azalttığı için onunla savaşma şansınız daha düşük.”

Önleme: En iyi karşı saldırı, mümkün olduğu kadar iyi kalmaktır. Sağlıklı bir diyet, fiziksel olarak aktif olmak ve yeterince uyumak, hormon seviyenizi ve bağışıklık sisteminizi düzenlemeye yardımcı olacaktır. Sağlıklı bir yaşam tarzına öncülük etmek söz konusu olduğunda tüm bariz adımları atmanın yanı sıra, sevdiklerinize nasıl hissettiğinizi ifade etmek ve düzenli sosyal planlar yapmak da aynı derecede önemlidir. Ayrıca, sosyal desteğin doğrudan bağışıklık işleviyle ilgili olduğu bulundu: iyi bir seviye strese karşı tampon görevi görebilir.

Zihin uyuşturan

Uzun süreli stres yaşarsanız, aslında ondan uzaklaşmaya başlayabilirsiniz, ancak bunun olumsuz bir şey olduğu konusunda uyaralım. Strese karşı güçlü bir fizyolojik tepki gösteremezseniz, bu bir arızadır. Vücudunuzun zorluklarla başa çıkabilmesini ve ardından taban çizgisine geri dönmesini istiyorsunuz. Bu gereklidir, çünkü stres sizi durumla başa çıkmaya zorlar ve bağışıklık hücrelerini harekete geçirir – eğer bir yara gibi herhangi bir hasarınız varsa, gidip bununla başa çıkabilirler. Strese tepki vermeyen insanlar, yaşlandıkça depresyon, obezite, sağlıksızlık ve çeşitli bağımlılıklar açısından yüksek risk altındadır.

Önleme: Başınıza gelen stresi engelleyemezsiniz, ancak faydalı bir strateji, daha sonra iyileşmek için kendinize zaman tanımaktır. Kronik olarak stresli popülasyonlarda görülen bir sorun, birbiri ardına stres yaşamaları ve asla ara vermemeleridir. Bu, sistemin asla gerçekten iyileşmediği anlamına gelir, bu nedenle daha yüksek bir seviyede sıfırlanır. Ancak stresli durumdan uzaklaşabilirseniz, o zaman kendinize daha önce bulunduğunuz yere geri dönmek için psikolojik ve fiziksel bir fırsat vermiş olursunuz.

Kaynama noktasına ulaşmak

Akut stresli bir duruma maruz kaldığınızda, kalp krizi veya felç geçirme riskiniz artar. “Kanınız daha hızlı pıhtılaşır ve su damarlardan çevre dokulara akar, bu da kanı daha yapışkan ve konsantre hale getirir. Bu, kan damarlarınızın epitelini veya astarını değiştiren stres hormonları sayesinde. Ayrıca, daralma stresinin nedenlerinden dolayı daralırlar ve bağışıklık mesajları serbest bırakıldıkça kanınızda bulunan plaklar yırtılabilir. Bütün bunlar bir araya gelerek pıhtının bir yere sıkışması ve bir kan damarını tıkaması riskini artırır.

Önleme: Bu etki, o sırada meydana gelen kısa süreli stresli bir olay tarafından tetiklense de, arka plandaki stres düzeylerini azaltmak sizi daha az duyarlı hale getirebilir. Sağlıklı bir yaşam tarzı ve mümkünse kısa süreli stres tetikleyicilerinden kaçınmak en iyi savunmadır.

Nefes almak. Doğru yerdesiniz. Gerçek şu ki boşanmaların hepsi kıyamet ve kasvet değil.

Bunalmış hissediyorsanız, kendinize ve aileniz için doğru olanı yaptığınızı hatırlayın. İleriye dönük olarak, planlamak için elinizden gelenin en iyisini yapın, olası uyarı işaretlerini anlayın ve kendinizi çocuğunuz için duygusal olarak erişilebilir hale getirin.

Tüm bunlar, çocuğunuzun ayrılıkla ilgili duygularını ifade edebileceği bazı yollara atlayalım.

1. Öfkeli hissediyorlar

Çocuklar boşanma konusunda kızgın olabilirler. Eğer düşünürsen, mantıklı geliyor. Tüm dünyaları değişiyor – ve çok fazla girdileri olması gerekmiyor.

Öfke her yaşta ortaya çıkabilir, ancak özellikle okul çağındaki çocuklarda ve gençlerde görülür. Bu duygular, terk edilme veya kontrol kaybı duygularından kaynaklanabilir. Bazı çocuklar ebeveynlerinin boşanması için kendilerini suçladığından, öfke içe dönük bile olabilir.

2. Sosyal olarak geri çekilebilirler

Ayrıca sosyal kelebek çocuğunuzun oldukça utangaç veya endişeli hale geldiğini fark edebilirsiniz. Muhtemelen şu anda çok şey düşünüyor ve hissediyorlar. Arkadaşlarla takılmak veya okul etkinliklerine katılmak gibi sosyal durumlarda ilgisiz veya hatta korkmuş görünebilirler.

Düşük benlik imajı hem boşanma hem de sosyal geri çekilme ile ilişkilidir, bu nedenle çocuğunuzun güvenini ve iç diyaloğunu artırmak, kabuğundan tekrar çıkmasına yardımcı olabilir.

3. Notları düşebilir

Akademik olarak, boşanma sürecindeki çocuklar daha düşük notlar alabilir. Ve hatta yaşıtlarına kıyasla daha yüksek bırakma oranı bulunabilir. Bu etkiler 6 yaşında görülebilir ancak çocuklar 13 ila 18 yaşına geldiğinde daha belirgin olabilir.

Bu bağlantının birkaç olası nedeni vardır; bunlar arasında, çocukların ebeveynleri arasındaki artan çatışma nedeniyle kendilerini ihmal edilmiş, depresif veya dikkati dağılmış hissetmeleri sayılabilir. Zamanla, lise düzeyinde akademisyenlere daha az ilgi, eğitimlerini genel olarak ilerletmekle daha az ilgiye düşebilir.

4. Ayrılık kaygısı yaşarlar

Daha küçük çocuklar, artan ağlama veya yapışkanlık gibi ayrılık kaygısı belirtileri gösterebilir. Tabii ki, bu aynı zamanda 6 ila 9 ay arasında başlayan ve 18 ayda çözülen bir gelişimsel dönüm noktasıdır.

Yine de, daha büyük bebekler ve çocuklar ayrılık kaygısı belirtileri gösterebilir veya etrafta olmadıklarında diğer ebeveyni isteyebilir.

Bazı çocuklar, ziyaretlerin açıkça etiketlendiği takvim gibi görsel araçların yanı sıra tutarlı bir rutine iyi yanıt verebilir.

5. Küçük olanlar gerileyebilir

18 ay ile 6 yaş arasındaki küçük çocuklar ve okul öncesi çocuklar, yapışkanlık, altını ıslatma, parmak emme ve öfke nöbetleri gibi davranışlara geri dönebilir.

Gerileme fark ederseniz, çocuğunuz üzerinde artan stresin veya geçişte zorluk yaşadığının bir işareti olabilir. Bu davranışlar endişe verici olabilir ve küçük çocuğunuza yardım etmeye nereden başlayacağınızı bilemeyebilirsiniz. Buradaki anahtarlar, çevrede sürekli güvence ve tutarlılık – çocuğunuzun güvende hissetmesini sağlayan eylemler.

6. Yeme ve uyku düzenleri değişir

Bir 2019 araştırması, çocukların kelimenin tam anlamıyla boşanmanın ağırlığını taşıyıp taşımadığı sorusunu gündeme getiriyor. İken vücut kitle indeksi (BMI) çocuklarda hemen bir etki göstermez, zamanla BMI boşanma uğramayan çocuklara oranla “önemli ölçüde” yüksek olabilir. Ve bu etkiler özellikle 6 yaşına gelmeden ayrılık yaşayan çocuklarda görülür.

Çoğu yaş grubundaki çocuklar, kilo alımına katkıda bulunabilecek uyku sorunlarıyla da karşılaşırlar. Bu gerilemeye geri döner, ancak aynı zamanda kâbuslar veya canavarlara veya diğer fantastik varlıklara inanma gibi yatmadan önce endişe duygularına neden olan şeyleri de içerir.

7. Taraf seçebilirler 

Araştırmalar, ebeveynler kavga ettiğinde çocukların hem bilişsel uyumsuzluk hem de sadakat çatışması yaşadıklarını açıklıyor. Bu, bir ebeveyni diğerine tercih edip etmemeleri gerektiğini bilmeden, ortada sıkışıp kalmaktan rahatsız olduklarını söylemenin süslü bir yoludur.

Bu, kendi gelişimleri için zararlı olsa bile yoğun bir “adalet” ihtiyacı olarak ortaya çıkabilir. Çocuklar ayrıca artan mide ağrıları veya baş ağrıları ile rahatsızlıklarını gösterebilirler.

Sadakat çatışması, çocuklar büyüdükçe daha da belirginleşebilir ve sonunda bir ebeveynle iletişimin tamamen kesilmesine yol açabilir (ancak seçilen ebeveyn zamanla değişebilir).

8. Depresyona girerler

Bir çocuk başlangıçta boşanma konusunda üzgün veya üzgün hissedebilirken, araştırmalar boşanma çocuklarında klinik depresyon geliştirme riski altında olduğunu bildirmektedir. Daha da önemlisi, birkaçı daha yüksek intihar tehdidi veya girişimi riski altındadır.

Bu sorunlar her yaştan çocuğu etkileyebilirken, 11 yaş ve üzeri çocuklarda daha belirgin olma eğilimindedir. Amerikan Pediatri Akademisi’ne göre, erkekler kızlara göre daha fazla intihar düşüncesi riski altında olabilir.

Lisanslı bir ruh sağlığı uzmanının yardımına başvurmak bu nedenle kritik öneme sahiptir.

9. Riskli davranışlarda bulunurlar

Alkol ve uyuşturucuların kötüye kullanılması, saldırgan davranışlar ve cinsel aktiviteye erken giriş de mümkündür. Örneğin, araştırmalar, genç kızların, babanın bulunmadığı bir evde yaşadıklarında, daha erken yaşlarda seks yapma eğiliminde olduklarını göstermektedir.

Araştırma, erkekler için aynı riski göstermiyor. Ve bu erken “cinsel başlangıç”, evlilikle ilgili değiştirilmiş inançlar ve çocuk doğurma konusundaki düşünceler de dâhil olmak üzere çeşitli faktörlere atfedilebilir.

10. Kendi ilişki mücadeleleriyle yüzleşirler

Nihayet, çalışmalar ebeveynler boşandığında çocuklarının yetişkinlerle aynı konuma gelme ihtimalinin yüksek olduğunu gösterin. Buradaki fikir, ebeveynler arasındaki bölünmenin, çocuğun genel olarak ilişkilere karşı tutumunu değiştirebileceğidir. Uzun vadeli, kararlı ilişkilere girmek için daha az hevesli olabilirler.

Ve boşanma yoluyla yaşamak, çocuklara aile modellerine birçok alternatif olduğunu gösteriyor. Araştırma ayrıca çocukların evlilik yerine birlikte yaşamayı (evlenmeden birlikte yaşamayı) seçebileceklerini öne sürüyor. Bununla birlikte, aile geçmişinden bağımsız olarak, bunun mevcut kültürümüzde oldukça normalleştirildiğini belirtmekte fayda var.

Çocuklarınıza boşanmayı anlatmak

Bunun bir yolu yok – çocuklarınızla boşanma hakkında konuşmak zor. Ve boşanma noktasına geldiğinizde, muhtemelen bunu zaten düşünmüş ve milyonlarca kez konuşmuşsunuzdur.

Bununla birlikte, çocuklarınız hiçbir şey olup olmadığına dair hiçbir ipucuna sahip olmayabilir. Onlara göre fikir tamamen sol alanın dışında olabilir. Açık ve dürüst bir tartışma yardımcı olabilir.

İşte bazı ipuçları:

• Herhangi bir ayrılık başlamadan 2 ila 3 hafta önce konuyu gündeme getirin. Bu, çocuklara durumu işlemek için biraz zaman verir.
• Gevşek olsa bile aklınızda bir plan olduğundan emin olun. Çocuğunuzun muhtemelen lojistik (kim taşınıyor, nereye taşınıyor, ziyaretin neye benzeyebileceği vb.) hakkında birçok sorusu olacak ve yürürlükte bir çerçeve olup olmadığı onlara güvence veriyor.
• Dikkatiniz dağılmayan sessiz bir ortamda konuşun. Ayrıca günün ilerleyen saatlerinde acil bir yükümlülük olmadığından emin olmak isteyebilirsiniz. Örneğin, bir hafta sonu günü en iyisi olabilir.
• Çocuğunuza söylemeden bir gün kadar önce çocuğunuzun öğretmenine söylemeyi düşünün. Bu, çocuğunuz harekete geçmeye başlarsa veya desteğe ihtiyaç duyarsa öğretmene bir uyarı verir. Elbette, çocuğunuz ondan bahsetmediği sürece öğretmenin çocuğunuza bundan bahsetmemesini de isteyebilirsiniz.
• Sizin ve eşinizin nasıl kolayca karara varamadığınız gibi belirli noktalara odaklanın. Bunun yerine, işleri daha iyi hale getirmek için birçok başka yol denedikten sonra bunu uzun bir süre düşündünüz.
• Çocuğunuza, bölünmenin davranışlarına yanıt vermediğinden emin olun. Aynı şekilde, küçük çocuğunuzun her bir ebeveyni tam ve eşit olarak sevmekte nasıl özgür olduğunu açıklayın. Koşullar göz önüne alındığında imkânsız görünse bile, herhangi bir suçlamada bulunmaktan kaçının.
• Ve çocuğunuza nasıl hissetmeleri gerektiğini hissetmesi için yer verdiğinizden emin olun. Hatta şu satırlar boyunca bir şeyler söylemek isteyebilirsiniz: “Bütün duygular normal duygulardır. Endişeli, kızgın ve hatta üzgün hissedebilirsiniz, sorun değil. Bu duyguları birlikte aşacağız.”

Flört ve yeniden evlenme 

Sonunda, sen veya eski sevgilin, hayatını birlikte geçirmek istediğin başka birini bulabilir. Ve bu, çocuklarla birlikte yetiştirmek için özellikle zor bir şey gibi gelebilir.

İlk görüşmeden önce bu fikir hakkında konuşmak önemlidir. Aksi takdirde, belirli zamanlama, sınırlar ve temel kurallar tamamen ilgili ebeveynlere bağlıdır – ancak bunların tümü, çocukları potansiyel olarak duygusal bir duruma sokmadan önce ortaya çıkması gereken tartışma noktalarıdır.

Örneğin, çocukları dâhil etmeden önce birkaç ay özel bir ilişki içinde olana kadar beklemeyi seçebilirsiniz. Ancak zaman çizelgesi her aile için farklı görünecek.

Aynı şey belirlediğiniz sınırlar için de geçerlidir. Nasıl yaparsanız yapın, yine de, ortaya çıkan herhangi bir duygu için bir plan ve bolca anlayışa sahip olmak için elinizden gelenin en iyisini yapın.

Çocuklarınızın başa çıkmasına yardımcı olmak 

En işbirlikçi bölünmelerde bile işler zorlaşabilir ve hassaslaşabilir. Boşanma, ele alınması kolay bir konu değildir. Ancak çocuklarınız, şeffaflığınızı ve durumdaki paylarını anlamanızı takdir edeceklerdir.

Başa çıkmalarına yardımcı olacak diğer bazı ipuçları:

• Çocuğunuzu sizinle konuşmaya teşvik edin. Hissedebilecekleri duyguları paylaşmak için güvenli bir yer olduğunuzu açıklayın. Ardından, en önemlisi, söyleyecekleri her şeyi açık kulaklarla dinleyin.
• Tüm çocukların değişimi farklı şekilde işlediğini anlayın. Çocuklarınızdan biri için işe yarayan şey bir diğeri için olmayabilir. Gördüğünüz herhangi bir oyunculuk veya diğer ipuçlarına dikkat edin ve yaklaşımınızı buna göre yönlendirin.
• Mümkünse eski sevgilinizle aranızdaki çatışmayı ortadan kaldırmaya çalışın (ve bu her zaman mümkün olmayabilir). Ebeveynler, çocuklarının önünde kavga ettiklerinde, bir ebeveyne diğerine karşı “taraf tutma” veya sadakatle sonuçlanma potansiyeline sahiptir. (Bu arada bu bir boşanma olayı değil. Kavga eden evli çiftlerin çocuklarında da oluyor.)
• İhtiyacınız olursa yardım için ulaşın. Bu, kendi aileniz ve arkadaşlarınız destek sisteminiz şeklinde olabilir. Ancak çocuğunuz bazı uyarı işaretleri göstermeye başlıyorsa, çocuk doktorunuzu veya bir ruh sağlığı uzmanını arayın. Olaylarla tek başına yüzleşmene gerek yok.
• Kendine nazik ol. Evet, çocuğunuzun güçlü ve merkezli olmanıza ihtiyacı var. Yine de, sen sadece bir insansın. Bu gayet güzel ve hatta çocuklarınızın önünde duygularını göstermeye teşvik ediliyor. Kendi duygularınızı göstermek, muhtemelen çocuklarınızın da kendi duygularını açmasına yardımcı olacaktır.

***

Boşanma üzerine yapılan araştırmaların ve yazıların çoğunda çocukların dirençli olduğu açık. Ayrılmanın etkileri ilk 1 ila 3 yılda daha zorlayıcı olma eğilimindedir.

Ayrıca, tüm çocuklar boşanmanın olumsuz etkilerini görmez. Yüksek çatışma ortamlarında yaşayanlar, ayrılığı olumlu bir şey olarak bile görebilirler.

Sonunda, aileniz için doğru olanı yapmaya geri döner. Ve aileler birçok şekle bürünebilir. Çocuğunuza, ne olursa olsun, hala bir aile olduğunuzu – sadece değiştiğinizi anlatmak için elinizden gelenin en iyisini yapın.

Çocuğunuz, ilişki durumunuz ne olursa olsun koşulsuz sevgi ve desteğinize sahip olduğunu her şeyden çok ister.

Yiyeceklerin ruh halini etkilediği aşikâr görünüyor, ancak tıp dünyası bunu ciddiye almakta biraz yavaş kaldı. Psikologlar, “Uzun bir süredir, kısmen zihnin ne olduğuna dair net bir anlayışa sahip olunmadığı için, beyinin vücuttan ayrı olarak ele alındığı, beyin etrafında hala çok fazla gizem ve bilincin doğasının bulunduğu, bununda, vücudun zihin üzerindeki etkisinin reddedilmesine katkıda bulunduğu” yaklaşımında.

Bazı uzmanlara göre de bu – saçma. Beyin, tüm organlar gibi, optimal işlev için iyi beslenmeye dayanır. Toplam vücut ağırlığınızın sadece yüzde 2’sini oluşturmasına rağmen, günlük toplam enerji ve oksijen ihtiyacınızın yaklaşık yüzde 22’sini kullanır. Diğer organlarla karşılaştırıldığında, beyninizin iyi çalışması için orantısız miktarda beslenmeye ihtiyacı vardır.

Beslenme psikiyatrisinin savunucularına göre, yiyeceklerin ruh halimizi etkilediğine dair iyi kanıtlar var. Temel besinlerin eksikliği aynı zamanda anksiyete ve depresyona, bipolar bozukluğa, şizofreniye ve Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu DEHB’ye de katkıda bulunur. Ancak ana akım tıp henüz bundan faydalanmamış olsa da, sahada çalışan pek çok kişi bunu yapmaya başlıyor.

Son 10 yılda, güçlü araştırmalar beslenmenin beyin ve zihinsel sağlık üzerindeki güçlü etkisini göstermeye başladı. Bu bilgilerin tıbbi eğitime ve hastalar için ön saftaki tedaviye sızmasını bekleniyor.

İyi bir ruh hali yemeği

Fakat ağzımıza koyduklarımızın gerçekten nasıl hissettiğimiz üzerinde ne kadar etkisi olabilir? Diyet ve ruh sağlığı konusundaki hakemli bilimsel makaleler artık üçlü rakamlara ulaşıyor. Sağlıklı bir diyete bağlı kalmanın depresyona karşı bir miktar koruma sağladığı sonucuna varıldı. Özellikle, bir Akdeniz diyetinin yararlarını ve iltihap önleyici gıdalardan kaçınmayı vurguladı. Araştırmacılar, “Bu, depresyonu önlemek için diyet müdahalelerinin rolünü değerlendirmek için makul bir kanıt temeli sağlıyor” diyor.

Beslenme psikiyatrisinin arkasındaki araştırma da küçük çalışmalarla sınırlı değil. “10.000’den fazla kişiden oluşan geniş gözlemsel kohortlar, daha sağlıklı beslenen insanların ortalama olarak daha sonra depresyon ve anksiyete geliştirme riskinin azaldığını gösteriyor. İngiltere’de yapılan bir araştırmada, sağlıksız bir diyete sahip 67 orta ila şiddetli depresif insanı gözlem altına alındı. Yarısı klinik diyetisyen ile yedi seans, geri kalanı sosyal destek aldı. 12 hafta sonra, beslenme desteği alanların üçte biri remisyondaydı – yani artık klinik olarak depresyonda değillerdi. Bu, sosyal desteğe sahip olanların %8’i ile karşılaştırıldığında.

Alevleri dizginle

Enflamasyon, bu gelişen alanda başka bir moda kelimedir. “İltihaplanma potansiyeli ile akıl hastalığına daha fazla eğilim arasında bir ilişki var” deniyor. Bu, serbest şekerler ve işlenmiş et açısından daha yüksek, lif ve bitki gıdaları açısından düşük diyetleri içeriyor. 2019 yılında yapılan bir başka araştırmada da ‘ağır akıl hastalığı olan bireylerin daha fazla iltihap önleyici gıdalar ve daha az iltihap önleyici besin tükettiğine dair tutarlı kanıtlar sağladığını’ bulundu.

Peki antiinflamatuar diyet nedir? Esasen bir Akdenizli – lif ve sebzelerde yüksek, doymuş yağlarda ve basit karbonhidratlarda düşük. Diyetlerimiz geçen yüzyılda vücudumuzun evrimleşebileceğinden daha hızlı değişti. Atalarımızın diyetleri, optimum beyin fonksiyonu için gerekli olan mikro besinleri içermiş olabilir. Bununla birlikte, muhtemelen ortalama modern diyet bunlardan yoksundur. Besin alımımızı veya takviyemizi gerektiği gibi ayarlamak için daha fazla çaba göstermeliyiz.

Aslında, Batılı bir diyetin eksik olduğu besinlerin, beynimizin duygusal düzenlemeden sorumlu kısmını fiziksel olarak küçülttüğü gösterilmiştir.

Uzmanlar, takviyeler yerine beslenmemize odaklanmamız gerektiği konusunda hemfikir, ancak bunlar da rol oynayabilir. Temel nörotransmitterleri üretebilmek için beynimizin gıdalarımızdan elde edilen temel ham maddelere ihtiyacı var. İnsanlar önce diyetlerini optimize etmelidir, ancak görünüşte sağlıklı modern bir rejim bile, omega-3 yağ asitleri gibi zihinsel sağlığı etkileyebilecek temel besinlerin optimal olmayan bir dengesini içerebilir.

İkinci ‘beynimiz’ 

Çok tartışılan bir diğer alan, sindirim ve sinir sistemlerimiz arasındaki bağlantıdır ve bazıları bağırsağı “ikinci beynimiz” olarak adlandırıyor. Bağırsaklarımızın astarında bulunan sinir ağı, cenin gelişimi sırasında sinir sistemimizle aynı kökenden geliyor. Beyinle son derece karmaşık bir endokrin, bağışıklık ve sinir ağları sistemi aracılığıyla iletişim kurar. Psikolojik stresin, psikiyatrik ve nöropsikiyatrik bozukluklara yol açabilecek bağırsak rahatsızlıklarını şiddetlendirebileceğini biliniyor. Başka bir deyişle, iki yönlü bir cadde.

Peki, beyni optimize eden bir diyet tam olarak nedir? Lif (tam tahıllar, pişirilmiş ve soğutulmuş nişastalar, kök sebzeler), polifenoller (yapraklı yeşillikler, parlak renkli sebzeler, çilek, çay, kahve, bitter çikolata), zeytinyağı ve yağlı balık, fındık, fasulye ve baklagiller ve düşük serbest şekerlerde – özellikle şekerle tatlandırılmış içecekler, işlenmiş et ve kızarmış yiyecekler. Akdeniz diyeti en çok araştırılandır, ancak İskandinav ve Japon yeme biçimleri de anılmayı hak ediyor.

İngiltere’deki kadınların yüzde 24’ünün yaşamları boyunca depresyon teşhisi konması ve akıl hastalığı olan kişilerin yüzde 70’inin tedavi görmemesi nedeniyle bazıları buna akıl sağlığı krizi diyor. Bu arka planda, reçetelerden uzaklaşıp daha iyi zihinsel esenliğe doğru adım atarken, yemeğin ruh halimiz üzerindeki etkisine daha fazla odaklanmayı bekleyin.

Kaynak: Healty Magazine